'Als een vis in het water'

De smaak van thuis

Vroeger vond ik het stinken. Nu is het een vertrouwde geur. De vissershaven heeft op vrijdagochtend een aantrekkingskracht op mij. Ik ga er graag eerder mijn bed voor uit. Om de zee van lichtjes van de schepen die de haven binnenvaren te zien. Om de mooie schepen rij op rij aan de steigers te bewonderen en hun motoren te horen ronken. Om bijna omver te worden gereden door de heftrucks die met grote vaart af en aan rijden naar de visafslag. Om vissers, peken, walschippers, mannen jong en oud in dialect en vakjargon naar elkaar te horen roepen, het schip visklaar maken en zich naar huis haasten. Het geluid van deze bedrijvigheid maakt me trots. Trots op een mooie sector waarin mensen met vol overgave en traditie het familiebedrijf voortzetten.

Eigenlijk alleen op vrijdagochtend is het clichébeeld van de ruige ongeschoren zeebonk met gouden oorbel te spotten. In het weekend zijn het namelijk heel huiselijke mannen en vaders die voldoen aan het ideaalbeeld die de Libelle schetst. Met zo hun typische trekjes. Waaronder het steevaste rondje met de auto over de haven. Ieder weekend weer. En vissers zijn heel goede koks. Op zee en thuis.

De aantrekkinsgkracht van de visserijsector heeft mij ooit de stap doen nemen een vrijdagochtend om zeven uur op de steiger mijn charmes in de strijd te gooien. Met als doel zo'n gepassioneerde visserman in geel met oranje oliebroek inclusief baard aan de haak te slaan. Het resultaat: getrouwd en twee zonen die net als hun vader niet weg zijn te slaan bij het water.

Ik ben nu letterlijk thuis in de visserij. Figuurlijk voelt dat ook zo. Want ook in mijn werk als projectleider en communicatiadviseur ben ik thuis in de visserij. Eens in de vis, altijd in de vis. Alsof het een levensstijl is. Een gevoel. Een cultuur met een eeuwenoude traditie. Die je alleen voelt als je het beleeft.

Iedere buitenstaander die de visserij op een vrijdagochtend van dichtbij heeft mogen zien, horen, voelen en ruiken, heeft van dat gevoel mogen proeven. En is vanaf dat moment besmet met het visvirus. Gecharmeerd van de verhalen van vissers. En verslaafd aan tong, schol, tarbot, poon, mul en vele andere soorten verse vis gevangen door de Hollandse vissersvloot. Telkens als je vis eet proef je dat gevoel en die herinnering. Dat is de smaak van thuis. Lekker hè?

Cornelis roept me. Hij heeft vis voor ons gebakken.

Passies

De visserij is meer dan alleen mijn werk. Het is een levensstijl (geworden). Benieuwd hoe vis, visserij en vissers me dagelijks bezighouden? Lees hier meer over mijn passies.